Кожнаму сёння вядома,
Як гартаваліся сілы:
З буры, маланак і грому
Нашыя выраслі крылы.
Крылы вышэй узляталі,
Неслі да вольнае волі;
Бураю хмару змяталі
З нашай журботнае долі.
Стукнулі, грукнулі буры,
Далі ім волаты сілу.
Свету старога падмурак
Трэснуў, зваліўся ў магілу.
Хлынулі песні натхнення,
Песні душы і свабоды...
Вёў рэвалюцыю Ленін
Разам з магутным народам;
Вёў па вялікай Расіі,
Вёў і па нашаму краю.
Тое, што людзі прасілі,—
Даў ён касцу, аратаю;
Даў плытагону і цеслю,
Кожнай хаціне вясковай...
Нам камуністы прынеслі
Новыя звонкія песні,
Праўду, святло Ільічова.
У нашую бедную вёску
Ленін прыслаў камісара.
Быў ён і шчыры, і свойскі
Вельмі сардэчны таварыш.
Дасць мне, бывала, сухарык,
Песціць мяне, нібы сына.
Воблік таго камісара
Бачу з далёкай часіны.
Рослы, смуглявы, а плечы —
Шула!.. Шырокая шула!..
— Як ты жывеш, чалавеча?
Руку мне гладзіць прачула.
— Мала закваскі рабочай,
Сынку, ў цябе,— ён жартуе,—
Ў кузні з табой пагрукочам,
Кузня цябе загартуе.
Сам я пагрукаў нямала
Молатам цяжкім у цэху.
Праца мяне гартавала
І рэвалюцыі рэха.
І рэвалюцыі гукі
Ўлітыя ў нашыя сілы!..
Мне ён працягвае рукі,
Рукі — магутныя крылы!
Імі ён чорныя хмары
Змёў з нашай горкае долі...
Вельмі ён шчыры таварыш,
Гэткіх не бачыў ніколі.
Прыйдзе, бывала, ў бушлаце
Ў нашую ціхую хату:
Весела зробіцца ў хаце,
Нібы ў вялікае свята.
Людна, нібы на вяселлі,
Рады мы ўсе камісару.
Кажа: — Мы ў хатах паселім
Шчасце і светлыя мары!
Я — камуніст... урачыстай
Песняй глухмані абудзім!..
Я зразумеў: камуністы —
Добрыя, слаўныя людзі!
Шчырыя, мудрыя людзі —
Ношу нясуць немалую:
Сонца на досвітку будзяць,
Хай яно ранак цалуе;
Хай у цяплынь і марозы
Нашы акрыльвае сілы...
Партыя Леніна — розум,
Партыя Леніна — крылы
Нашага ўзлёту да славы,
Нашага ўзлёту да шчасця...
Сцягу і гімну Дзяржавы
Душы раскрытыя насцеж.