Шолахі бярозы кучаравай
І лясное рэха я нясу.
Любата! Налева і направа
Бачу, Беларусь, тваю красу.
Ты дала вачам азёраў просінь,
Чысціню крынічную — душы...
Ды гляджу:
ідзе з кіёчкам восень
Да мяне з яловае глушы;
У мяне пытае, ці гатовы
Я ісці за ёю па лістах...
Узышоў мой месяц вераснёвы,
Жалуды даспелі на дубах.
Толькі ў кожным жолудзе даспелым
Дрэмле, прытаіўшыся, дубок...
Не крані красы памаладзелай,
Восені арэхавы кіёк!