Сонца заходзіць...
А спіць яно дзе?
Дзе спачывае да ранку?
Магчыма, дарожкай лясною ідзе
На светлую тую палянку,
Дзе сосны наўкола — сасна да сасны;
Рабіна да дуба хінецца...
Уночы прысніўшы харошыя сны,
На досвітку сонца прачнецца;
Да чыстай крыніцы падступіць бачком,
Крыніцай умыецца чыста;
Бяростаю белай, нібы ручніком,
Вытра свой твар залацісты.
І пойдзе дарожкай з палянкі лясной,
Не стопча чырвоных суніцаў;
Дакосіць з касцамі лугі за ракой,
Падсушыць сырую травіцу;
Жняцам дапаможа яно на жніве;
Даспеліць ільноў валаконцы...
Работнікам дбайным і шчырым слыве
Высокае добрае сонца.