— Ну, чаго ты ходзіш, дзед?
Утаміў сустрэчамі.
Ты ж абуты, ты ж адзет,
Хлебам забяспечаны.
Ты ж на пенсіі цяпер.
Можа, мала пенсіі?..
Быў бы ты хоць камбайнер,
Меў бы ты прафесію,
Быў бы іншы сэнс тады,
Мы б цябе прыладзілі.
Без прафесіі — куды?
Ні сюды і ні туды.
Пагуляй у садзіку...
— Каб цябе стаптаў камар! —
Дзед узняўся бураю.—
Я — ганчар! А хто ганчар?
Важная фігура я!
Чуеш? Сам ты пагуляй!
Без турботаў згіну я.
Мне ганчарню падавай,
Забяспечвай глінаю!
Старшыня сказаў:
— Райснаб
Забяспечыў міскамі.
А твой пройдзены этап —
Спецыяльнасць нізкая.
Наляцеў на старшыню:
— Ах ты куст арэхавы!
Бачыш тую вышыню,
Каміны над стрэхамі?
Іх паставіў там райснаб,
Лёгкіх, ёмкіх, гладзенькіх?..
Сам ты — пройдзены этап,
Сам гуляй у садзіку!
Чуеш?
— Чую. Не аглух.
Аднаўляй прафесію...
Круціцца ў ганчарні круг,
У ганчарні весела
Звоняць кубкі і збаны,
Міскі паліваныя.
Кажуць, ім няма цаны:
Цудадзейныя яны,
Сонцам маляваныя.
Стаў гаршчок у зыркі жар,
Стаў гаршчок у полымя —
Ён не трэсне! Даў ганчар
Моцную, не кволую,
Сілу ўласнае душы
Гарачаму месіву...
Старшыня! Зноў прапішы
Даўнюю прафесію.