Як памрэ знянацку лебядзіха,—
Лебедзі зажурацца не ўсе.
Той, адзіны, гора ціха-ціха
Да нябёс на крылах панясе.
Ён шчымліва ў небе пагалосіць
У вялікім смутку, у бядзе.
На траву, ці ў полі на калоссі,
Ці на камень камнем упадзе.
Упадзе! Не знойдзеце магілы.
Крыламі накрыўся ціха ён.
Хай бы вернасць гэтакае сілы
Ў кожнага была да скону дзён.