Каліны восеньскі кумач
Іскрыцца. Жоўклая бярозка.
З кудлатай купіны дзяркач
Пабег, пабег у край заморскі.
— Ляцім?
— Ляцім!..
І ўжо стрыжы
Пакінулі высокі бераг.
А ты, самотны, не тужы,
Вясна расчыніць зноўку дзверы
Стрыжам сюды, дзе норкі іх,
Дзе ў беразе пясчаным сховы;
Зноў стрыжанятак маладых
Прыкрые ў норцы куст лазовы;
Напоіць птушачак расой,
Накорміць іх стрыжыха-мама;
Прасвішчуць крыльцы над ракой,
Над нашай радасцю таксама.
А я ў вясновую пару
Напоўню песню салаўямі...
Высокі бераг, не гаруй,
Вясна-красна не за гарамі.