Была на сэрцы скруха,
лілася цераз край.
Прыйшоў я да шаптухі:
— Дапамажы, парай!
Сказала мне шаптуха:
— А бедненькі ты мой,
не здыме гэту скруху
ніякі ўжо настой,
ні шэпты,
ні прысмута...
Ад нагавораў злых
адзін ратунак —
з любай
пасцелька на дваіх.