беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Ніў калгасных бязмежнасць
з дзяцінства люблю.
Васільковую свежасць
рукамі лаўлю.
Б’ецца хваляй жытнёвай
зялёны прасцяг,
як узор ручніковы —
на покут жыцця,
як вясельныя бомы —
на смугласць травы,
як натхненне —
на стому
Сарві-галавы.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая