беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Перасохлы памяці ручай,
хто цябе прачысціць і адновіць,
хто прымусіць весела журчаць,
як тады — пад сонейкам вясновым?
У мяне ўжо спрыту не стае
разбурыць завалы і запруды,
спаласнуць завоіны твае,
змыць без жалю
ў мора
смецце з брудам...
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая