Ах, не ўздыхайце пра мяне,
Туга - занятак грэшны, марны.
Вось тут, на шэрым палатне
Узьнікла я так дзіўна-цьмяна.
Рук-крылаў хваравіты зьгіб,
Ў вачах маіх - усьмех шалёны.
Ня здолела б я іншай быць
Ў чаканьні горкай насалоды.
Ён так хацеў, так загадаў,
Сказаўшы мёртва-злыя словы.
Мой рот трывожна запалаў,
На шчокі лёг налёт сьняговы.
Бязгрэшна-вінаваты ён,
Сышоў, ня мне глядзіць у вочы,
Але перадсьмяротны сон
Мне больш нічога не прарочыць.