* * *
З украінскай — Грыцькі Чупрынкі
Не каханак чарнавокіх,
Што скрозь сеюць дзіўны чар,—
Я — пясняр стэпоў шырокіх,
Краю вольнага пясняр!
Той, хто волю занядбае,
Хоць у золаце хай спіць,
Хоць царэўну хай кахае,
А не будзе ў шчасці жыць.
Хто забудзе край свой родны,
Аб такім так і пішы:
Ён, як дрэва, корч нягодны —
Ні ў ім сэрца, ні душы.
Чыім краем не шамоча
Ні няволя, ні бяда,
Хай жыве, як сабе хоча,—
Хоць як труцень, як нуда.
Хто ж маўчыць, чый край без волі
Стогне ў горы сіратой,—
Той благое зелле ў полі,
Між людзьмі скаціна той.
1908