epub
 
падключыць
слоўнікі

Іван Бунін

Апошні чмель

Аксамітавы чмель чорна-жоўты пад вечар

Гул тужлівы разносіць пявучай струной.

Ты навошта ляціш у пакой чалавечы

І нібыта сумуеш са мной?

 

Спёка й свет за вакном, падаконнік бы ў вохры,

Ціхамірна шчэ грэюць апошнія дні,

Палятай, пагудзі – і ў трымбульцы засохлай,

На чырвонай падушцы, засні.

 

Ды табе не пазнаць нашы думы-віхуры,

Што даўно апусцела зямля,

Што ўжо хутка ў бур’ян здуе вецер пануры

Залатога сухога чмяля!

 

26 ліпеня 1916



Пераклад: Пятро Макарэвіч