Аднойчы Певень гной разгрэбаў
І Зерне Жэмчугу знянацку напаткаў:
«Пустая рэч, - пагардліва сказаў. -
Каму якая ў ім патрэба?
Па дурасці людской яно ў такой цане.
Куды было б карысней для мяне
Ячменю зерне: хоць блішчыць не гэтак,
Ды ёсць у ім наедак».
Заўсёды невукі так робяць:
На чым не знаюцца, дык тое - дробязь.