Паклікаў Селянін Авечку ў суд,
Як быццам крымінальная была там справа.
А дзе суддзя - Ліса, там справа пойдзе жвава.
Адказчыку, істцу даюць пытанні тут.
Каб справу высветліць па пунктах дасканала,
Ліса пра доказы пытацца стала.
І кажа Селянін: «Такога вось чысла
Прапалі куркі дзве ў мяне і не знайшліся,
Ад бедных толькі пёрцы засталіся,
А на дварэ адна Авечка там была».
Авечка ж доказы і сведак прывяла,
Што спала цэлу ноч і красці не магла,
Што дрэннага за ёй не ведалі нічога -
Ні крадзяжу,
Ні грабяжу,
І што, апроч таго, яна не есць мяснога.
Ды вось прысуд Ліса чытае строга:
«На доказы Авечкі не зважаць:
Вядома, што канцы хаваць
Усе зладзеі маюць звычай.
Са справы тут відаць, што гэтага чысла
Авечка ад курэй на крок не адышла;
А куры ж смачныя надзвычай,
І выпадак быў зручны ёй.
Скажу я па сумленнасці сваёй:
Тут нельга, каб яна ўцярпела
І курачкі не з'ела.
За гэта вось Авечку смерцю пакараць,
Аўчыну ўзяць істцу, а мяса ў суд аддаць».