На што Вы свет мне завязалі –
На смутак мне, на сум, нуду?
Няхай бы лепей Вы сказалі –
Чакаць не трэба: не прыйду.
А я чакаў, глядзеў на браму –
Вось-вось Алеська ў ёй мільгне.
Але мой дзень скаціўся ў яму,
Журбой прысыпаўшы мяне.
Чакаў Алеську ў хваляванні,
Хадзіў па сонцы, па жары.
А той Алеські анізвання.
Ну, што ж? Хварэй цяпер, стары!
19 мая 1946