беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
* * *
Адстану я, і час разлукі –
Неунікнёны час,
Ідзі ж, мой сын, пад жыцця гукі,
Што радавалі нас.
Няхай мяне не будзе ў свеце.
Ну, што ж? аджыў час і памёр.
Але няхай дзьме добры вецер
І дзьме на наш касцёр.
18/VII 1946
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая