Ах, бяднота ты бяднота!
Цяжка жыць з табою.
Хоць вазьмі кінься ў балота,
Заліся вадою.
Пан усякі, хто багаты.
Пана ўсякі знае,
А як бедны ты, не маеш хаты,
Цябе й за чалавека ніхто не шчытае.
Ці пакажацца пан у людзі,
Яго ўсе ўстрачаюць.
Гне наш брат прад ім на грудзі
Галаву. Яго паважаюць.
З панам страшна і судзіцца.
Усякі гэта знае.
Страшна з панам валачыцца,
Бо пан грошы мае.
Дзе ж ты, праўда, запрапала?
Куды заляцела?
Ці ты ў ваду камнем ішла,
Ці ў агні згарэла?
У грошах праўда прападае.
У грошах запрапала.
І хто грошай многа мае,
У таго праўды мала.
Ах, бяднота ты бяднота!
Цяжка жыць з табою!
Хоць вазьмі кінься ў балота,
Заліся гразёю.
К.Міцкевіч
[1898–1902]