Хацеў, каб усё было ясна, лагодна,
Каб сэрца атульваў спакой,
Але Вы сустрэлі парыў мой халодна,
На прыязнь, на дружбу махнулі рукой.
Ну, што ж? няхай будуць згрызоты і мукі –
Я зноў застаюся, забыты, адзін.
Наперадзе болі, пустэча разлукі,
Бяссонныя ночы, як горкі палын.
Ды так мне і трэба, старому дурніцы, –
На што было мары юнацкія сніць?
А мілай Былінкі, мае чараўніцы,
Ніколі і ў мыслях не буду вініць.
16/VI 1948