Няпэўныя і зменлівыя лёсы,
І ўсё мяняецца на свеце:
Ты ўчора быў багат, паэце,
Сягоння ж ты без майток, босы,
К таму ж яшчэ і безгалосы.
Як так: ці голасу пазбавіў Бог,
Ці ты смяртэльна занямог?
Не, голас ёсць, магу крычаць
І мату прылажыць пячаць
Для сказа важкасці і слоў
Па адрасу пустых галоў.
Не бралі майток гандляры,
А воўкам вый, пясняр стары.
Пракляцце долі, майму лёсу,
Уласнаму пракляцце носу:
Свярбіць да болю, сукін сын,
А вынік свербу ўсё адзін –
Ну, хоць кладзіся ты пад крыж:
Замест пітва падносяць шыш!
Няма ні права мне, ні волі,
Так цяжка не было ніколі –
Ды гэта ўсё да часу, да пары –
Папомніце мяне вы, дактары!
7/ХІ 1955