Дучэ, дучэ, шворан восі
Рым — Берлін!
Дучэ стукнулі па носе,
І — амін!
Расплылася дымам слава,
Твой задор,
І ляжыш цяпер пад лавай,
Як тапор.
Не здабыў ты ні парфіры,
Ні вянка,
Бо кішка твая на дзірах
І танка.
Кідаў мыслі ты пыхліва
Ўдалячынь
І прапаў, бы ў гноі сліва, —
Адпачынь!
А набіт, як лепш не трэба,
Тоўсты чмыс,
Без цябе жывуць Абеба
І Туніс.
Марыў ты здабыць у бою
Чэсць, хвалу,
А нарваў сабе ў разбою
Ты кілу.
Час ідзе, пагібель блізка
Для ўсіх зграй.
Дагнівай жа, бруд фашысцкі,
Падыхай!
27/VII 1943