epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Дудка

За гарою дудка грае,

Як бы плача ў цішыне,

І на сэрца навявае

Ціхі жаль і смутак мне.

І гаворыць песняй тою:

«Я — сляза твае душы,

Што часінаю ліхою

Ўзгадавалася ў цішы

 

І упала адзінока,

Як ты долю праклінаў;

Я — той крык, што ты глыбока

Ў сваім сэрцы пахаваў;

 

Я — плач ветру на прасторы;

Я — пакутны, горкі спеў;

Я — няведамае гора;

Я — нявыказаны гнеў...»

 

Грае дудка, вымаўляе,

Плача дробнаю слязой

І ціхутка замірае

Дзесь у полі за гарой.

 

[1910]


[1910]

Тэкст падаецца паводле выдання: Колас, Я. Збор твораў: у 20 т. Т. 1: Вершы, 1898―1910