Вязала кабета на полі ячмень. Падымалася хмара. Бачыць баба, што да дажджу не ўправіцца ёй з ячменем.
Дай, думае, клікну на помач куму. А кума ўжо ўхадзілася з сваёю работаю і была дома.
— Памажы мне, галубка, звязаць ячмень, — просіць яна куму.
— Калі ж, кумка, жыбулькі надта колюцца, — адказвае кума.
А зімою прыходзіць яна да кумы.
— Дай мне, кумка, мукі на аладкі.
— Прыйшла кумка па муку, а жыбулька — за руку.
[1906–1907]