Голь абадраная, голь неакрытая,
Злою нядоляю моцна прыбітая!
Заўжды няма табе, горкай, спакою —
Ўвесну, і ўлета, увосень, зімою...
Людзі бяздомныя, людзі бязродныя!
Поўняцца вамі астрогі халодныя;
Холад там, сырасць і вецер свідруе,
Там твае скаргі ніхто не пачуе...
Што ж цябе гоніць, голь неакрытая,
Голь бедачыная, Богам забытая?
6/Х 1910