БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Я не знаю сам, браточкі,

Чаму мне так мілы

Буры, плач асенняй ночкі,

Спеў яе пастылы,

Лесу гоман, гуд нястройны,

Шум лазы ў балоце,

Баязлівы, неспакойны

Шолах у чароце.

Я не знаю, чым мне дораг

Від палёў благенькіх,

Нудны клік у родных горах,

Вербак рад крывенькіх.

Маё сэрца, маё вока

Цягне хвоя тая,

Што у лузе адзінока

Сохне-умірае;

Жаралісты дуб высокі,

Колісь поўны сілы;

І той крыжык адзінокі,

Вартаўнік магілы,

Дзе так сумна ветры веюць,

Точаць дол пясчаны,

Дзе чыесьці косці тлеюць,

Чыйсьці прах схаваны...

Я не знаю, я не знаю,

Чым я так прыкуты

Да тваіх, мой родны краю,

Вобразаў пакуты!