Адступілася радасць мая ад мяне,
Смех, як іскра ў тумане, пагас,
А ў душы, нібы ў студні, глыбока на дне
Камень болю залёг і завяз.
А калі ж з душы скоціцца камень, боль мой,
І калі заіскрыцца зноў смех?
А тады, калі змоўкне ў краіне маёй
Не сабачы, а гітлераў брэх!
5/VII 1943