Зямля ў агні, у горкім дыме,
Разносіць вецер смрод і гар.
Праклята будзь ліхое імя,
Што душыць свет, як сон-кашмар.
На мірных пожнях стогнуць нівы,
Шумяць прызыўна каласы.
Мой слых напружаны, чуллівы
Усюды ловіць галасы:
«Паўстань, народ, злучы ўсе сілы
Супроць тэўтонскае арды,
Супроць пачвары тупарылай,
Што нішчыць сёлы, гарады!
Змятай жалезнаю мятлою
Навалу ката-прусака!
Няхай пад цёмнаю гразою
Не дрогнуць сэрца і рука!
Капайце яму, далакопы,
Каб у яе халодны жвір
Упаў навек тыран Еўропы,
Крывавы прывід і вампір!»
[1941]