Як паглядзіш – Божа мілы!
Што з людзямі робіць чын?
Адкуль морда у Кірылы?
Чаму сыты ён, як лін?
У Кірылы добры коні,
Бо Кірыла – галава!..
Цвіце збожжа на загоне,
Ў жонкі многа палатна.
Адзін розум – яго мова;
З башлыком яго халат;
У Кірылы хата нова,
У Кірылы грошай шмат.
Пʼе ён з пісарам гарбату,
Стаў ён тоўсты, як капа;
Заклікае к сабе ў хату
І частуе ён папа.
Грае ў карты ён з панамі,
Як бы з роду быў ён пан.
Тупне ў злосці ён нагамі,
Крыкне «дурань» і «балван»!
А нядаўна – Божа мілы! –
Як і ўсе, ён быў мужык.
Адкуль пуза у Кірылы?
Чаму дужы ён, як бык?
1908