epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Майму другу

Немалую дарогу прайшлі мы

Па чужой і па роднай зямлі.

Адыходзілі вёсны і зімы,

І гады за гадамі плылі.

Шмат снавалі мы кросен шаўковых

З нашых думак-лятунак і мар;

Сустракалі нас ветла дубровы,

І лясы нам давалі свой дар.

 

Па-над рэчкай у лузе квяцістым

        Мы хадзілі, бывала, не раз;

Векавыя дубы жоўтым лістам

Навявалі няўцямны нам сказ.

 

Жураўлі праляталі над полем,

Забіраючы лета з сабой,

Ды пагуліваў вецер на волі

З неакрэсленай ціхай журбой.

 

Эх, ды дзе не ляжалі пуціны!

Хіба можна іх змераць, злічыць?

Пакідалі мы дзве каляіны,

        Але песня адна ў іх гучыць.

 

Аб той песні, што сэрца мне поўніць,

Аб табе, кім жыву я заўжды,

Я хачу, мілы друг мой, напомніць,

Прыгадаўшы былыя гады.

 

23/Х 1941


23.10.1941

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 3 : Вершы, 1939―1945