Ціха месяц адзінокі
Ходзіць ў небе над зямлёю,
Неразгаданы, далёкі,
Што ты бачыш пад сабою?
Бачыш слёзы ты людскія,
Як яны з расою льюцца,
А ў тумане думкі злыя
Горкім плачам аддаюцца;
Як без долі і без хлеба
Працавіты люд наш гнецца...
Кінь ты жальбу нашу ў неба –
Няхай неба ўскалыхнецца!
1906–1907