Зноў павеяла турмою,
Згаслі ў змрочнасці агні,
І гаротнай чарадою
Нудна цягнуцца нам дні.
Зноў абшарпаныя сцены.
Звяга цяжкіх ланцугоў,
І няма ніякай змены
Ў гэтым холадзе муроў.
Ды няхай тут плача доля
Без уцехі і надзей:
Тым дарожай будзе воля,
Час світання весялей.
5/VII 1910