Час праходзіць, жыццё гіне
Ў талачэчы на чужыне
За кавалак хлеба;
А куды яшчэ закіне
Доля-гора ў злой часіне?
Адкажы ты, неба!
Ды сказаць яно не хоча,
Толькі вецер зарагоча
І зарве жалобна;
Ды усё гоніць хмар валокны
І бубніць, бубніць у вокны
Дождж халодны, дробны.
22/Х 1919