Добра чуў Дзядзюшка,
Што шаптаў на вушка
Яму нехта хворы.
Дзень за днём праходзіў,
А ён, той дабродзей,
Кінуў друга ў горы!
Дзядзюшка, Дзядзюшка,
Хоць бы чацвяртушка
Простае сівухі!
Ачарствелі ж душы –
Самі пʼюць дзядзюшы,
А да хворых глухі.
3/IV 1954