Хто нам скажа, хто згадае,
Чым нас новы год спаткае
І парадуе нас чым?
Год мінулы злым прыдаўся:
Тросся свет і садрыгаўся,
Апавіты ў смаль і ў дым.
Наш набытак знішчан прахам.
Неашчадным, страшным махам
Смерць кранулася зямлі.
На сіротах нашых — нівах,
Замест снопікаў шчаслівых
Густа косці паляглі.
За сяўцоў былі гарматы,
Замест зернятак — гранаты
Шчодра сеялі ў той год.
Незлічонымі крыжамі
След адзначан, дзе з слязамі
Бег разбураны народ.
Гора Белу Русь спаткала,
Ў свет далёкі люд пагнала.
Цяжак быў мінулы час.
Чым жа новы год спаткае?
Ці аціхне бура тая?
Чым парадуе ён нас?
29/ХІІ 1915