Журбою заслаўся наш радасны дзень,
Паў смутак на сэрца краіны:
Жыцця маладога пагаснуў прамень —
Не стала Сярова, Паліны!
Я слоў не знаходжу, каб выказаць жаль
І вострую горыч утраты.
Ужо не сустрэне надземная даль
Арліных іх крылляў разнятых.
Не ўчуюць раўніны і выступы гор
Іх звонкую трэль перамогі,
Што край падымала далёка ў прастор
І новыя ткала дарогі.
Любімцы народа, героі вышынь
Не ведаюць страху ніколі,
І вышай ды вышай у ясную сінь
Імклівіць палёт іх саколлі.
Сляды агнявыя іх слаўных дарог
Што здолее ў свеце зацерці?
Вясёлкаю вечнай шлях іхні пралёг, —
Няма забыцця ім і смерці!
13/V 1939