Пякучыя горкія словы
Напоўнілі сэрца нам болем.
Настаўнік наш, ясны саколе!
Твой шлях абарваўся жыццёвы.
Не ўбачым цябе, не пачуем
Натхнёнага слова жывога,
Каб стала святлейшай дарога
У новую праўду святую.
Ты вёў нас праз гром навальніцы,
Знішчаючы цёмныя сілы,
Ты даў нам арліныя крылы
Для ўзлётаў у яснасць дзянніцы.
Радзіму, якой ты свой геній
Дарыў такой шчодрай рукою,
Стварыў непарушнай скалою –
На радасць людскіх пакаленняў.
Народ наш, табою зʼяднаны,
Балесна схіляе галовы.
Ты скончыў шлях трудны, суровы,
Наш бацька, настаўнік каханы.
Ды ты жывеш з намі і вечна
Жыць будзеш у сэрцы народа,
Твой скарб з намі будзе заўсёды,
Як самы святы, чалавечны.
І ў партыі нашай адзінай
Красуюць твае запаветы.
Імя тваё – зорка над светам,
Што праўдаю лучыць краіны.
7/ІІІ 1953