Поле убогае, поле пясчанае!
Нудна лягло ты між гор і лясоў,
Потам абмытае, ўдоўж пааранае...
Колькі каменняў, а колькі пяскоў!..
З пылам сыпучым, з пяском і з туманамі
Вецер над полем не раз пралятаў,
Па-над магіламі, па-над курганамі
Сумныя песні у суш ён спяваў.
Многа тут працы і поту гарачага,
Сілы, здароўя мужык палажыў!
Жніва надыдзе – і жаць нам няма чаго:
Ніву пустую драсён заглушыў.
Поле убогае, поле пясчанае!
Кепска ты плаціш за працу людзям:
Злітае потам, слязьмі абліванае,
Дзікае зелле прыносіш ты нам!
[1907]