epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Роднаму краю і народу

Да 30-годдзя БССР

Я калісьці нямала складаў

Табе песень, о родны мой краю,

Шмат аб лёсе тваім сумаваў,

Толькі ў думках, у марах гадаў,

Што з табой лепшых дзён прычакаю,

 

Адно толькі я ведаў тады,

Адно толькі было мне вядома:

Памагчы – Бог не прыдзе сюды,

За царом не пазбыцца нуды,

        Нам за ім не зажыць па-другому!

 

Годы хвалямі смутку плылі,

Беспрасвецце звісала над намі.

Панавалі паны на зямлі,

А на нашых палосках раллі

Толькі пырнік буяў з палынамі.

 

Ох, хадзіла па свеце, брыло

У сярмяжцы залатанай гора

Ды пад стрэхі праз цьмянае шкло

Людзям весці ліхія нясло –

        Разлівалася ліха, як мора!

 

Злосць у сэрцы выношваў народ –

Неставала часамі цярпення,

Песціў думкі пра грозны паход,

Каб паноў павыкідваць за плот

І каб царскае знішчыць насенне.

 

І сягоння, праз трыццаць гадоў,

З болем час той яшчэ ўспамінаю.

А за тон маіх сумных ладоў,

Што, як колісь, з табою павёў,

        Прабачай мяне, новы мой краю!

 

 

  * * *

Новы край, савецкі край!

Беларусь, мая старонка!

Я хацеў бы песняй звонкай,

Песняй – шчыраю гамонкай

Слова выказаць: вітай!

 

Прывітай, мой вольны люд,

А з табой і я вітаю

Новы лад у нашым краі,

Што развеяў панства зграю,

        Завітаўшы і ў наш кут.

 

У свет многа нам дарог,

У свет ясны і прасторны,

Толькі смелы будзь, праворны,

Далей, далей шляхам зорным –

То – шлях нашых перамог!

 

Ты на працы крэпак, дуж,

Ты ў рабоце спрытны, споры,

Павярнуць ты можаш горы,

Сілам нашым ёсць прасторы,

        Бо разорван царскі гуж.

 

Наша праца – наш узлёт,

Наша слава і багацце,

Наша сіла, мае брацці,

Супрапь чорнага закляцця,

Што вякі цярпеў народ.

 

Нашым сейбітам дабра,

Геніяльным, знамянітым,

Дзякуй шчырае скажы ты –

Іх рукамі ковы збіты, –

        Нашай партыі – ура!

 

 

        * * *

 

Ёсць новая сіла ў Савецкай краіне

На радасць народам зямлі.

Яна расчыняе дарогі ў вышыні,

Яе ў навальніцах, у грознай часіне,

Нам Ленін і Сталін далі.

 

Ніхто гэтай сілай яшчэ не валодаў,

І сілы такой не было.

Імя ёй – свабода і дружба народаў,

Друг верны праслаўленых нашых паходаў

                Варожаму свету на зло.

 

Мы з ёю прыгожы наш дом збудавалі,

Дзе многа прастору, святла.

Мы ў бітвах крывавых яго адстаялі,

Бо дом наш збудован з найлепшае сталі ,

Што легла ў аснову вугла.

 

Мы з ёю сягоння залечваем раны,

Свой край падымаем з руін,

Будуем заводы па новаму плану,

І нам памагае народ Казахстана,

                Латыш, украінец, грузін.

 

З той сілай ступаем мы вышай і далей,

І цвёрды наш поступ і крок,

Агнём гартаваны і ў поўным накале.

Наш дзень умываецца сонечнай хваляй,

Развеяўшы холад і мрок.

 

Без страху, упэўнена, зорка спакойна

З той сілай у даль мы глядзім.

Няхай варʼяцеюць апосталы войнаў,

А нас не пужае іх хор непрыстойны –

                Ёсць Сталінскі геній. Мы з ім.

 

 

14.11.1948, 16.11.1948


14.11.1948,16.11.1948

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 4