epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Сам сабе

Няўзнакі, неўзаметкі –

Хоць сам скажу сабе –

Пасохлі мае кветкі,

Канец маёй сяўбе.

 

Штодзень я адчуваю

Ўсясільны той закон,

Што цягне к долу-гаю

У вечны цень-палон.

 

 

Ну што ж? Пажыў, пабродзіў,

        Дарог прамераў шмат.

Стаміўся ты ў паходзе –

Спачынь жа ў зямлі, брат!

 

І сам я не пабачу,

Як згасне мой агонь.

Дык што ж? Хіба паплачу,

Падпёршы ціха скронь,

 

Мяне ў жывых не стане,

Сыду я ў небыццё,

Ды вечна будзе ранне,

        І песні, і жыццё.

 

26/VII 1955


26.07.1955

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 4