Кожны год наш – гэта волат,
Дойлід мірны, сейбіт новы,
Воін грозны, што гатовы
Збіць з народаў рабства ковы,
Повен волі, дуж і молад.
Крок іх цвёрды, смелы, ўдумны,
След іх – памятка патомкам...
Не спыніць пустым абломкам
Поступ к праўдзе, яснай, громкай, –
У свет новы і разумны.
Азірну я шлях далёкі,
Што прайшлі мы ў нашы годы –
Змяты «контры», перашкоды,
Разгарнулі моц народы,
Узняліся пад аблокі.
Хто не бачыць іх сягоння?
Хто не чуе іхняй сілы?
Нават Чэрчыль, змей бяскрылы,
На краю труны-магілы
Пра іх з злобаю гамоніць.
Няхай гады з Уол-стрыта
Точаць-востраць на нас дзюбы –
Нам яны шукаюць згубы.
А ткнуць нос к нам – дамо ў зубы,
А палезуць – будуць біты.
Ёсць адзін шлях верны ў свеце;
Той, што ленінскім праменем
Свеціць ярка пакаленням,
Шлях, што зоркі Сталін-геній
Славай увянчаў-расквеціў.
Множцеся ж вы, нашы годы!
Узрастайце, нашы сілы!
Шырай, вышай, нашы крылы!
Кроў, паўней бяжы па жылах,
Нашу моц гартуй заўсёды!
да
[6 лістапада 1948]