Эй, і бедна ж у нас!
Ох, вялікая глуш!
Брат! Працуй, не чакай,
Цьму людскую ты зруш.
Восень, доўгая ноч
Над народам вісіць,
З кожнай хаты нуда,
Недастача глядзіць.
З кожных вуснаў людскіх
Хоча вырвацца крык,
Стогн збалелай душы
Бедакоў-гарамык.
Вочы, поўныя дум,
Ў дол маўкліва глядзяць,
Дзе надзеі даўно
Іх спрадвеку ляжаць.
Раскатурхай народ,
Свет яму развяжы
І за долю яго
Працу ўсю прылажы.
10/ІХ 1909