epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Слава Арміі Чырвонай

Пазірае ноч у вокны

Мутным вокам мжы,

Ды ўсё булькаюць маркотна

Кроплі ў капяжы.

 

Можа часам закалыша

Мяне шэпат-звон.

Я не сплю. Навокал ціша.

Не прыходзіць сон.

 

Думкі ж мкнуцца ў свет шырокі —

                Шмат для іх пуцін.

І я ўспомню край далёкі,

Дзе мой брат і сын;

 

Край суровы і пануры

Між азёр і скал,

Дзе грыміць не голас буры,

А гарматны шквал.

 

Паўстаюць малюнкі, зʼявы,

Водгулле вайны.

І байцы — мае дзяржавы

                Верныя сыны, —

 

 

Як жывыя, прада мною

Ўстануць у вачах.

Чую сэрцам і душою,

Як цяжкі іх шлях,

 

Дзе на кожным кроку здрада,

Безліч скрытых мін,

Дзе лавушкі і засады

Ставіць белафін.

 

Ды нішто спыніць не можа

                Вольнай сілы рух,—

Гнецца, рвецца стан варожы

І яго ланцуг.

 

Па крывых дарогах, сцежках

І па схілах гор

Ззяе сонечнай усмешкай

Жар армейскіх зор.

 

Ідуць смела і сурова

Пад напеў пургі,

І законы праўды новай

                Нясуць іх сцягі.

 

Гэта праўда — дружба, згода,

Творчай працы шыр,

Разняволеных народаў

Непарушны мір.

 

Пад магутнай абаронай

Гляне сонца й там.

Слава Арміі Чырвонай

І яе сынам!

 

10/ХІІ 1939


10.12.1939

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 3 : Вершы, 1939―1945