Рассыплецца ў прах тая глыбіна сталі,
Што рушыў нямецкі разбойнік на нас.
Народы Расіі, як скалы, паўсталі,
Пагібелі Гітлера блізіцца час.
Нядоўга сваволіць расцугленай сцерве —
Хрыбет яе гнецца і крышыцца зуб.
Паточаць у полі магільныя чэрві
Труп гітлераў, герынгаў, гебельсаў труп.
Савецкае поле — вялікае поле,
І межаў няма ў ім, няма і граніц.
Над полем лунае шырокая воля,
Радзілася ж воля ў агні бліскавіц.
За кожную пядзю зямлі нашай мілай,
Што кроўю паліта ад даўніх часін,
Паплаціцца вораг бясслаўнай магілай,
Дзе вырасце толькі бурʼян і палын.
Я бачу — кастлявыя смертныя рукі
Разняты шырока, каб труп іх абняць.
Я чую выразна славянскія гукі,
А ў іх пераможныя маршы звіняць.
Фашысцкая гідра крывёю сцякае,
І курчыцца ў болях прыдушаны змей. —
На абарону! — зямля нам гукае.
Падвоім жа сілы, — ударым цяжэй!
1/VIII 1941