БЕЛАРУСКАЯ ПАЛІЧКА

Я пайду, міну лясочкі,

Што чарнеюць, нібы бровы, —

Там пабачу я свет новы,

Там пацешу свае вочкі,

Там другія ўчую словы.

        За ляскамі, за тым гаем,

        Далі, лёгшы сінім морам,

        Вабяць душу мне прасторам

        І чаруюць новым краем,

        Клічуць к нейкім ясным зорам.

Я йду смела, сэрцу люба,

А ў дарозе травы, краскі

Мне гавораць свае казкі;

Мне смяецца постаць дуба,

Чараў поўная і ласкі...

Я ўсё йду; бяжыць дарога

То на ўзгоркі, то ў лагчынку.

Ветрык гойдае былінку,

Навявае думак многа

                Мне пра родную краінку.

Я прайшла ляскі густыя,

Мой дзянёк гарыць высока;

Я на далі кіну вока —

Далі — мары залатыя,

Ох, далёкенька-далёка.

*

Адбягаюць мае далі,

Далі новыя відаць;

Падбівацца ножкі сталі —

Цяжка мне адной дыбаць.