epub
 
падключыць
слоўнікі

Якуб Колас

Святланін куток

У Ташкенце ёсць нямала

Зацішных куткоў,

Ды С<вятла>на ўсё ж абрала

Самы лепшы схоў.

 

У садку стаіць хацінка

Як утульна ў ёй!

А С<вятлана>на! Вось жанчынка –

Не знайсці такой!

 

Апісаў бы я С<вятла>ну,

        Ды баюся зноў

Угнявіць неспадзявана

Тонам сцёртых слоў.

 

Тут выгода, тут зацішак

І прыпынак дум,

Тут С<вятла>на творы піша

Пад арычын шум.

 

Тут і два сынкі С<вятла>ны,

Хлопчыкі-янтар!

Большы ўжо даўно прызнаны

        Ў доме гаспадар.

 

Тут шчыпае лісце лоўка –

Дрэў, кустоў граза –

І С<вятлані>на кароўка –

Белая каза.

 

Козлік, козачка-чарнушка,

Белыя брыжы,

Белаваты шыя, вушка –

Хоць ёй гімн злажы!

Аж зайздрошчу я С<вятла>не, –

        Проста рай на бок!

І мяне магнітам цягне

У яе куток.

 

Калі ж я ў прасторах кану,

Ў край падамся свой,

Ўспомню мілую С<вятла>ну,

Ўздыхну па ёй.

 

4/IV 1943


04.04.1943

Тэкст падаецца паводле выдання: Якуб Колас. Т. 3 : Вершы, 1939―1945