* * *
У бярлозе ты радзіўся,
На мякіне гадаваўся,
За скарынку хлеба біўся.
За капейку мардаваўся.
І жывеш ты, як скаціна,
Ўсякіх злыдняў корміш многа.
Ад пакуты гнецца спіна,
І не бачыш ты нічога.
О, каб вочы прасвятлелі,
Каб на вушы быў лягчэйшы,
За быдля б цябе не мелі,
Сцежкай ты б ішоў прасцейшай!
[1909]