З краю вёскі сірацінкай
Заняпала хата.
Тут не ладзяць вечарынак,
Не прадуць дзяўчата.
Пагніло бярвенне ў сценах,
Вырас мох на стрэсе.
Сыра ў хаце, пуста ў сенях,
Глуха, як у лесе.
Прытуліўся хлеўчык збоку,
Як дзіця да маткі.
Смутна сэрцу, нудна воку,
Як зірнеш на хатку.
Шыбы ў вокнах перабіты,
Як бы ў пераплёце,
Каля ганка дол парыты,
Збан, гаршчок на плоце.
Доля гэты кут мінае,
Гора тут пануе,
Тут кабета маладая
З дзеткамі гаруе.
Рве без жалю вецер стрэху, –
Цяжка без мужчыны!
Не чутно тут спеву, смеху, –
Тут удоўка гіне...
[1908]