Ідзе вясна ўжо, дзякуй Богу,
Згінуў снег з сырой зямлі,
Папсавала гразь дарогу,
Перавалы загулі.
Сонца ўгору паднялося.
Птушкі з вырая ляцяць.
І адкуль усё ўзялося?
На ўсё міла пазіраць.
Ўсё расце, ўсё ажывае:
Трава, кветкі, вярба, дуб...
Адзін мужык ані не мае:
Няма нічога ані ў зуб.
У гумне – ні каплі сена,
У засеку – ні шыпулька,
На дрывотні – ні палена,
Няма хлеба ні куска.
Белорус К.М.Міцкевіч
[1898–1902]