Цесна мне тут, горка мне:
Просіць сэрца волі.
Плачуць думкі па вясне,
Хочуць лепшай долі.
Гэй ты, лес, хваёвы бор,
Бор густы, высокі!
Неба сіняга прастор,
Стэп яго шырокі!
Я да вас хачу, каб збыць
Ўсе мае нягоды
І свой голас разам зліць
З песнямі прыроды.
Люб мне поўдзень, цішыня
Раніцы прахладнай,
Крык у небе каршуна,
Ў высі неагляднай,
Луг шырокі над ракой,
Долы і паляны.
Рвуся к вам я ўсёй душой,
Родныя курганы!..
Гэй ты, лес, зялёны бор,
Бор густы, высокі!
Неба сіняга прастор,
Стэп яго шырокі!
[1909]