Ад дзіцячай згоднай, буйнай,
Зацвітаючай Камуны
Чэсць, прывет вам, дэлегаты
З беларускіх ніў і хатаў!
Гэй, работнікі, сяляне!
Мазыране, бабруйчане,
Ігуменцы і случчане,
Ды барысаўцы й мінчане! —
Беларусы вы без плямаў,
Беларусы мы таксама,—
Хай на нашым на загоне
Век ніхто нас не разгоне.
Вы ўжо сталы, мы — йшчэ малы,
А як вырасцем, удала
Ўсе к вам пойдзем на падмогу
Церабіць к святлу дарогу,—
За тым шчасцем удагонцы
Пойдзем, пойдзем аж да сонца.
Гэй, работнікі, сяляне,
Беларусі грамадзяне!
Таварышы дэлегаты!
Для нас сягоння свята,
Што вы папрыязджалі,
Каб жыў Савет наш далей.
Ад сэрца вас вітаем!
Кіруйце нашым Краем,
Каб нашай Беларусі
Жылося не ў прымусе.
Дамоў жа хто паедзе,
Скажыце там суседзям,
Што мы, Камуны дзеці,
Жыць хочама на свеце.
Што хочам грэці плечы,
Як там у вас, ля печы,
Ды ласаваці часам
Яечню і каўбасы.
Што трэба нам святлічкі,
Кашулькі, чаравічкі,
Настаўнікі і кніжкі
Ды іншыя «ізлішкі».
Што як мець будзем гэта,
То на другое лета
Вам прыйдзем памагаці
Араць, касіць і жаці.
Дык не забудзьце дзетак,
З палеткаў вашых кветак,
Як вернецесь дахаты,
Сяброчкі-дэлегаты!
1922