Светларусая гладзь расхвалёваных ніў
Уліла мне ў душу адчуванняў разліў.
І навеяла шмат абунтараных дум...
Ніва! Як не любіць мне таемны твой шум?
У ім — і ціхая па пражытым журба.
У ім — і бунт, ў ім — жыццё,
у ім—людзей барацьба.
Гэты шум, з перабораў махрыстых вятроў.
Апалымвае сонечна — светлую кроў.
Песні рвуцца з трывожных, бунтарскіх грудзей,
Поўны мары ружовых і светлых надзей,
У шаўковую гладзь расхвалёваных ніў,
Што ўліла мне ў душу адчуванняў разліў.
[1928]